Het concept is tot stand gekomen doordat ik graag de wereld zou willen verbeteren. Ik voelde een zekere onmacht bij deze gedachte. Hoe langer ik er over nadacht en hoe meer ik probeerde te beredeneren hoe ik het concept vorm zou gaan geven, hoe meer het gevoel van onmacht groeide.
Op een zeker moment kwam ik tot een realisatie. Iedereen kijkt op een eigen manier naar de wereld. Deze individuele manier van kijken wordt sterk beïnvloed door het referentiekader van elk individu.
Ik stelde mezelf de vraag “Hoe kan ik de wereld verbeteren als de wereld er voor iedereen anders uitziet?”. Ik kwam tot de conclusie dat als het al moeilijk is om de wereld te veranderen, dat het dan al helemaal moeilijk is om de ontelbare werelden die bestaan in de belevingswerelden van mensen te veranderen. Ik heb besloten om bij het begin te beginnen en ik probeer door middel van mijn concept mensen op een andere manier naar de wereld te laten kijken.
We doen tijdens onze levens talrijke ervaringen op. De ene ervaring positiever dan de andere. Om onszelf niet in de weg te staan is het noodzakelijk dat we niet worden geremd in onze levens door negatieve ervaringen. Je kunt namelijk niet altijd veranderen wat je overkomt, maar je kunt wel veranderen hoe je er tegenaan kijkt.
Mensen zijn vaak boos op, of koesteren wrok tegen, dingen die hen zijn overkomen. Deze woede komt voort uit een gevoel van onmacht. We moeten accepteren dat er negatieve dingen op ons pad komen. Dit is niet te voorkomen. Wel kunnen we onszelf een nieuw perspectief bieden door en met een andere bril naar te kijken.
Ik vind het belangrijk dat men zich bewust is van zijn eigen denkwijzen. Van jongs af aan krijgen we normen aan waarden mee die vormen hoe wij de wereld zien. Dit houdt een bepaalde voorkeur voor eten en drinken in, maar ook hoe we tegen controversiële zaken aankijken. Voor de een is vanzelfsprekend dat mensen van hetzelfde geslacht met elkaar in het huwelijksbootje mogen stappen, voor de ander is homoseksualiteit een zonde. Waar de een alle mensen als gelijkwaardig ziet, wordt de ander zenuwachtig als iemand met een andere huidskleur tegen hem praat.
Dit soort zaken moeten in mijn ogen niet afgeschoven worden op opvoeding als een excuus gezien worden. Men zou moeten inzien dat we kunnen veranderen hoe we tegenover dergelijke zaken staan. Het feit dat je op een bepaalde manier bent opgevoed is geen excuus om je te misdragen tegenover mensen. Het is ook geen excuus om jezelf in de weg te staan en zelfmedelijden te hebben.
Een voorbeeld dat mij bijstaat is het volgende:
Twee mensen gingen op vakantie naar Japan. Op het moment dat ze daar aankwamen bleek daar de ergste sneeuwstorm in jaren over het land te hebben getrokken. Winkels waren dicht, straten waren besneeuwd en het leven speelde zich vooral binnen af. In plaats van te denken “Dit is totaal niet wat ik verwacht had en nu kan ik niet doen wat ik wou doen.” dachten ze “Gaaf! Tijd voor een sneeuwballengevecht!”. Puur doordat ze de situatie op een andere manier benaderden veranderde het negatieve gevoel in een positief gevoel en stonden zij zichzelf niet in de weg bij het beleven van een topvakantie.